Akala Namin Kaibigan Siya’: Maguad Parents, Ibinunyag ang Mapait na Katotohanan sa Likod ng Trahedya — Pagtitiwala sa Maling Tao, Nagbunga ng Walang Hanggang Pighati

TRAHEDYA SA PAGSALIG: Ang Madamdaming Pagbahagi ng Maguad Parents sa Mapait na Aral ng Buhay

Cotabato, Philippines — Isang araw ng trahedya ang bumalot sa pamilya Maguad—isang araw na hindi nila kailanman inakala na darating. Sa likod ng mga ngiti ng isang batang kanilang itinuring na parang anak, ay ang anino ng isang malagim na kahapon na patuloy pa ring nag-iiwan ng pilat sa kanilang mga puso. Ngayon, matapos ang mahabang katahimikan, nagsalita na ang Maguad Parents upang ibahagi ang sakit, aral, at babala ng isang trahedyang dapat sana’y naiwasan.

Ang Simula ng Isang Maliwanag na Pag-asa

Sa mata ng maraming Pilipino, ang pamilya Maguad ay isang halimbawa ng masayang sambahayan. May disiplina, may malasakit, at higit sa lahat — bukas ang kanilang puso sa pagtulong. Kaya naman, nang bigyan sila ng pagkakataong magsilbing foster parents sa isang batang ulila, hindi sila nag-atubiling tanggapin ito.

“Tiningnan namin siya bilang anak. Walang pinagkaiba sa tunay naming mga anak,” ani Mrs. Maguad habang pinipigilan ang luha.

Ang batang ito ay itinuring nilang kapamilya. Pinakain, pinag-aral, binihisan, at binigyan ng lahat ng pagmamahal na kaya nilang ibigay. Ngunit hindi nila alam, sa likod ng tahimik na kilos at inosenteng mukha ng kanilang foster child, ay may naitatagong galit at inggit na unti-unting bumabalot sa kanyang pagkatao.

Ang Gabi ng Kababalaghan

Disyembre 2021. Isang gabi na walang sinyales ng kapahamakan. Ngunit ito pala ang huling gabi ng dalawang anak ng Maguad na sina Angel at Ian. Natagpuang wala nang buhay ang magkapatid sa mismong tahanan nila sa North Cotabato. Pinatay sa sarili nilang bahay—sa lugar kung saan sila dapat ay ligtas.

At sino ang isa sa pangunahing nakaligtas? Ang foster child na kasamang naninirahan sa kanila.

“Nang malaman namin ang totoo, para kaming pinagsakluban ng langit at lupa,” sabi ni Mr. Maguad. “Paano namin hindi nakita? Paano namin nagawang pagkatiwalaan siya?”

Ang Katotohanang Masakit Tanggapin

Sa tulong ng mga awtoridad at teknolohiyang forensics, unti-unting lumabas ang katotohanan. Ang batang kanilang inaruga, pinaghirapan, at itinuring na parang tunay na anak—ay isa pala sa mga sangkot sa karumal-dumal na krimen.

Hindi ito basta-bastang aksidente. Hindi ito isang pagnanakaw na nauwi sa karahasan. Isa itong malinaw na kaso ng pagtataksil, pagmamaniobra, at labis na poot.

“Masakit. Sobrang sakit. Hindi lang dahil nawala ang mga anak namin,” ani Mrs. Maguad, nanginginig ang tinig. “Mas lalo dahil ang dahilan ng pagkawala nila ay ang taong inalagaan namin, ang taong pinagkatiwalaan namin.”

Pagbabalik-Tanaw sa Mga Palatandaan

Sa kabila ng lahat, hindi rin naiwasang balikan ng mag-asawa ang mga maliliit na bagay—mga kilos at salita ng foster child na maaaring senyales na ng kanyang tunay na nararamdaman.

“May mga pagkakataong parang may inggit siya kina Angel at Ian,” dagdag ni Mr. Maguad. “Pero inisip lang namin na normal iyon. Magkakapatid nga nag-aaway din, ‘di ba?”

Ngunit sa likod ng mga ‘normal’ na alitan ay ang paglalim ng kanyang galit—isang galit na kalauna’y bumalot sa kanyang pagkatao at nag-udyok upang wakasan ang buhay ng mga inosenteng kabataan.

Ang Mga Tanong na Walang Kasagutan

Bakit niya ito ginawa? Ano ang nagtulak sa kanya? Isa bang sakit sa pag-iisip, o resulta ng maitim na paninibugho?

Hanggang ngayon, maraming tanong ang bumabagabag sa mga Maguad Parents. At sa kabila ng mga pagsisikap ng korte at imbestigasyon, tila hindi sapat ang anumang sagot upang punan ang kawalan sa kanilang puso.

“Ang sakit na dulot ng pagkawala ay hindi nawawala. Matututo ka lang mamuhay na may pighati,” ani Mrs. Maguad. “Pero bawat gabi, naririnig ko pa rin ang tawa ni Angel. Nakikita ko pa rin si Ian na naglalaro sa sala.”

Babala sa Lahat ng Pamilya

Ngayon, matapos ang ilang buwang katahimikan, nagpasya ang Maguad Parents na magsalita hindi para sa awa, kundi para magbigay babala.

“Hindi lahat ng tinutulungan mo ay magiging mabuti sa’yo. Hindi lahat ng binibigyan mo ng pagmamahal ay marunong tumanggap nito,” ani Mr. Maguad.

Nais nilang malaman ng ibang pamilya na ang pagtulong ay isang mahalagang halaga ng pagiging Pilipino — ngunit kailangan din itong samahan ng matinding pag-iingat, lalo na kung ang pagtulong ay tumatagos sa mismong buhay mo at ng iyong mga anak.

Pananampalataya at Pagbangon

Sa kabila ng trahedya, pinipilit ng pamilya Maguad na bumangon. Hindi para kalimutan ang nangyari, kundi para bigyang saysay ang buhay ng mga anak na nawala.

“Itinataas namin lahat sa Diyos. Alam naming may dahilan ang lahat, kahit hindi agad natin ito maintindihan,” wika ni Mrs. Maguad.

Patuloy silang lumalaban, hindi para makalimot, kundi para alalahanin at bigyang-hustisya sina Angel at Ian.

Isang Aral para sa Lahat

Ang kwento ng Maguad family ay isang matinding paalala sa bawat Pilipino—na ang kabutihan ay hindi laging ginagantihan ng kabutihan. Minsan, ang kabaitan ay nagiging daan sa kapahamakan. Ngunit sa halip na tumigil sa pagtulong, hinihimok nila ang lahat na magtulungan nang may katalinuhan at limitasyon.

“Masakit ang aral na ito. Pero kung may isang pamilya kaming maililigtas sa parehong kapalaran, magiging worth it ang bawat luha,” pagtatapos ni Mr. Maguad.

Sa isang mundong puno ng pagkukunwari, piliin nating maging mapanuri. Huwag hayaang maging biktima ng sariling kabaitan.